Од часот  за прости глаголски форми и сегашно време.
       

Во пресрет на обработката на лектирата „Калеш Анѓа"-С.Попов,ви овозможувам да ја прочитате и во електронска форма.
Кликнете  ТУКА  

               

                   

    Македонската народна литература е бела нива посеана со црно семе,ковчег преполн со разни видови песни,приказни,поговорки,гатанки...Во тој драгоцен ковчег ,во таа македонска ризница значајно место имаат баладата и  романсата.Баладата е полна со чувства што се предизвикани од судирот на спротивности меѓу доброто и злото,љубовта наспроти омразата,а трагиката е најприсутен елемент.Романсата не носи низ многубројни пресврти во дејството,неочекувани решенија,љубота е централна тема што завршува среќно за главните актери.Љубовта боли,љубовта е лек!Оваа мисла е доминантна во овие лирско-епски песни. Во баладата,,Заљубиле се две луди млади",младите страдаат од љубовта што е забранета,а во романсата,,Стојан и Лилјана",Стојан ја обожува,љуби преубавата Лилјана.И во двете песни клучен фактор е мајката-маќеата,во баладата ја спречува љубовта,а во романсата ја поттикнува и потпомага.

   Морбидни слики ја пратат баладата:маќеата купува отров,ги труе заљубените,па и во смртта ги разделува закопувајќи ги на две различни страни.Во романсата мајката му помага на Стојан,кој бара совет од мајката како да ја придобие љубовта на Лилјана:

                                    ,,  -Учи ме,мајко,карај ме,
                                             како да земам Лилјана,
                                             Лилјана мома убава:
                                             Лилјана ситен босилок,
                                             Лилјана розов карамфил,
                                             Лилјана црвен трендафил."

            Настаните се редат еден по друг.Лошата маќеа ги сече лозницата и трендафилот што во прегратка ја остваруваат љубовта на двајцата млади,ги пали ,а потоа закопува во градината,сакајќи да ги избрише сите    траги на таа вечна љубов.Мајката го советува Стојан да посее бела пченица,да направи чешма шарена,да изгради црква голема,па љубовта кон Лилјана ќе се оствари.  Финалето на двете песни низ една градација ,народниот гениј експресивно ни го претставил.Маќеата физички ги уништила младите и нивната љубов,но босилокот останува како симбол на една вечна љубов-љубовта не умира.Стојан ја остварува саканата цел,преправајќи се мртовец,успева да и’ го стопли срцето на гордата и преубава Лилјана.Иако на еден,за нас можеби невообичаен начин,но за тоа време специфичен,ја грабнува Лилјана и сонот му се исполнува. Преку овие песни,народниот пејач сака да ни порача дека љубовта е вечна,таа е свеќа која не догорува.

                                                                                                     Лутишоска Мелиха VII одделение